Новите движења што се појавија во средината на векот, Ангсоц-от во Океанија, Нео-болшевизмот во Евразија, Обожувањето на смртта, како што обично се нарекува во Истазија, имаа свесна цел да ги овековечат неслободата и нееднаквоста.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Околу Езерото на Преспа - така го нарекле во тие дамнешни времиња - имало доста плодна земја за бавчи и нивчиња.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
По самото стемнување, додека за преостанатите покладари, како што еднаш ги нарекле во селото терачите на двоколки, времето било изгубено, кога тие биле повеќе мртви отколку оние зад нив покрај патот, двата реда сенки се сретнале недалеку од запуштени ако не и напуштени гробишта.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Над тревата како да поминал оган - потемнувала и полегнувала.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Како таква, мајката долго им служела на геј-мажите како камп алтерего.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Ене ви ја старата навика на геј-мажите да се нарекуваат во прво лице велејќи не „јас“, туку „мајка ти“.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Така, „мајка ти ми ти е многу уморна денеска – денес да бидеш добар кон неа“.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Секогаш е и самата таа и претстава, и мајка и знак или израз на мајчинството, симбол на мајчинското – односно, можност на одредена општествена и емоционална ситуација.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)