насетува (гл.) - мој (прид.)

„Е, се спуштаме едно утро во длабокото, а мајсторот како да ги насетува моите страдања“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Татко ми сигурно ги насетува моите мисли и ја чувствува мојата осуда, што ниту со еден збор ништо не ми кажа што зборуваат потајно со тетка Рајна. Се криеја од мене.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)