А дома, намуртеното лице на жена ми ги најавува новите сметки за струја и парно, и старите незадоволства поради брачната тескоба, додека високиот писок на децата ја дополнува нејзината безозборна тажачка.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Сонцето сремежливо го најавуваше новиот ден. Бојана мирно спиеше.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)