најде (гл.) - овде (прил.)

„Овде им било и ним местото”, - помислува Соколе и ја погледнува како пропаднат в земи, стопати колнејќи се во себе зошто се нашол овде и молејќи ја, не знае зошто, тој неа да му се смилува, како да кренал секира над неговата глава.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Ништо не и рече. „Стрелаа и го ранија. Дојде да се засолни кај мене.“ Пак ништо не ѝ рече. „Агентот го најде овде и го уби.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Во неговиот град никогаш не врнеше снег, како дете тој само го гледаше оддалеку на високите планински врвови околу Тарс, но вистински го запозна дури кога се најде овде.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Ручек не најде овде, а ни оти Мара има нешто зготвено ни оти дома.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Кај сме нашле овде телешко, ми велат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Штом ми пишете да си дојдам крилја ќе си ставам и веднаш ќе се најдам овде кај вас.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Добро што не се најде овде мајка ми да можем да го прочитам инаку цела ноќ не ќе можев да заспијам се доде-не се најде овде мајка ми да можам да го прочитам, ва писмото).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Затоа и побрзала да им се придружи на службените лица и да се најде овде, си реков.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Има дојдено за да ме одбрани од злото чие што наближување и таа го има насетено, помислив.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Арно, бре 'рслане, да одам да си го земам јунастото - му рекол чоекот - туку кога ќе се вратам, ме страв да не не те најдам овде, та да ми ојт залудо одењето.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Марија стоеше во средината на просторијата, до столчињата и вазата без цвеќе.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
– Сѐ на сѐ, вистинска среќа е тоа што таа се најде овде, зашто ние сме стручни за случаи кои бараат дисциплина.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Кога не ќе шеташе низ градината, седеше на количката како на трон држејќи го во раката стапот украсен со сребро и светливи камчиња како жезло и го тераше Илко да ѝ расправа за својот живот: од каде е, како се нашол овде и каде оди.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)