Некни, пред Водокрст, ние ги набркавме а тие вчераутро пак се најдоа таму, на Алилово.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
И машко и женско, и мало и големо, и христијанско и турско, христијаните крстејќи се и во истото време изговарајќи Господ да го дочува во живот Лазора, а Турците, на чело со Тахир бег Јаузоски, кој и заборави да го прошетува Мурата, Ај анасана, ај џган, уште од раното се купчат на портите, на срецело пред дуќаните Акиноски и на чешмата, на бунарите, во дворот и на чардакот Акиноски и само за тоа зборуваат: минатата сабота токму во време пладнина, нивните мажи, главите на сојовите, се нашле таму во Прилеп, на Али Чаир, за со свои очи да се уверат во силата Лазорова, и за потоа со свои очи да го видат нештото кое тука, на лице место и пред сета насобрана народија, ќе му го прекинеш животот на човекот, а кое не го стори тоа, не го однесе на оној свет, само затоа што е Лазор голем и силен како никој друг на земјава, па ножот и куршумите, кога влегле во месото негово удриле на коските и тука се запреле.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
И само затоа што речиси во истиот час, веднаш штом го пренесле кај делениците Акиноски, Јосиф Акиноски, со усвитен нож му направил операција, му ги извадил куршумите.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Тогаш Дамческите, синовите на војводите Мирчета и Дамчета, Ордан, Крсте и Благоја, и Акиноските, Најдо, Тоде и Неделко ги грабнаа пушките и за час се најдоа таму, во Беговски Ливаѓе.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
За растојанија помали од сто километри не беше потребно заверување на пасошот, но понекогаш околу железничките станици се моткаа патроли кои ги прегледуваа документите на секој член на Партијата што ќе го најдеа таму и поставуваа непријатни прашања.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Во собата над дуќанот на г. Черингтон, кога имаа време да се најдат таму, Џулија и Винстон лежеа еден покрај друг врз креветот без чаршафи, под отворениот прозорец и голи поради горештината.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Утрото мајка му го прашуваше: - Што си барал синоќа под креветот? Те најдов таму заспан.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Според тоа, по двете основи би требало да очекуваме дека доколку навистина имаме работа со следење на правила, оној кој го следи правилото мора, барем во принцип, да биде способен да ги препознае барањата на правилото и да биде свесен дека ги задоволил.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Според Рајт, еден од главните разлози поради кои Витгенштајн ѝ се опира на интенционалистичката претстава, е тоа што таа ја предизвикува веќе споменатата тешкотија „regressus ad infinitum”; имено, тоа што се мисли дека правилото е „во умот”, не објаснува како се нашло таму, бидејќи проблемите на препознавањето што правилото од некого бара, не се разрешуваат, смета Витгенштајн, со самиот факт што тоа е „во умот”.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Со средната сестра, зетот и некои други нивни пријатели, се најдов таму, некаде околу полноќ.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Не знам зошто ми се чинеше во последно време дека еден ден не ќе ја најдам таму таа слика и сѐ повеќе имав желба да ја преместам во собата каде што спиевме Ели и јас.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
„И Даниел он тебе најде таму?” „Да, од каде дознал дека сум таму, Кети?“
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Додека механички чекореше и притоа се трудеше да се сети како се нашол таму каде што никогаш не сакал да се најде, сфати дека во тој миг не знае каде оди.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Како да мислеше дека некој знак од некаде ќе му каже каде да се симне и што да најде таму.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
А кога ги склопи очите, несопирливо потече со настаните, ја надрасна темнината во непроветрената соба, се најде таму каде што беше пред повеќе од две години, на планина, на пуста гола планина од чиј врв ноќе можеа да се соберат ѕвездите испрскани со крв.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Читам така, ко во треска, мислам дека и својата несреќа ќе ја најдам таму.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Па тоа беше токму тој, ваков спружен врз нивната носилка и безволен за секакво движење, останат на средпат и таму капнат сѐ додека не дошле овие четворица луѓе, што не сакале да го остават таму, на неговата бука; го нашле таму и сега го однесуваа со овие свои тивки, претпазливи чекори, молчеливи и заздишани.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Ако човек по американските книжари продушка по полиците со етикетата нју ејџ (new age), ќе го најде таму дури и свети Августин, кој, според она што јас го знам, не бил никаков фашист.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Утре, кога ќе ја пишува некој историјата, нашите имиња ќе ги најде таму.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Се нашол таму умен, кој се спротивставил велејќи дека со тоа на Чанга непотребно би му се зголемил угледот.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)