нема (гл.) - кого (зам.)

И немаше кого да чека. Дојде по навика. Без цел.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Ги ослободувам градите од воздух немајќи кого да прашам до кога ќе ме присилуваат на најневозможни чинови само заради тоа моето досие да порасне.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Нема кого да кривам. Крив сум самиот јас.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Дома немаш кого да го прашаш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)