Молчевме.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Ја прашував сестрата, бедејќи немаше доктори, што ќе направат со мајка ми.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
„Утре кога ќе станам, мислеше, ќе го нема Денко, ќе го нема доктор Коста. Јас и дедо и - сѐ по старо!” Се исправи. Тешко му беше.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)