Колку што знам, кај нас се уште нема институции каде незадоволните уметници (не сакам да кажам - од личниот творечки стерилитет) би ги пријавувале оние кои се грижат за вредните творечки потенцијали и стандардите во театарскиот израз.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Немаше град, немаше институција, каде што не се запишуваше за вечни времиња неговото име. Целата земја се бургибизира.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)