Неговата широка ковчеста конструкција изгледаше како да нема месо, беше како соголена копија од него порано.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Никогаш не се враќаше од работа уморен или намуртен, напротив, секогаш расположен не само да кажува туку и да измислува шеги, и не забораваше да проверува дали децата си ги измиле рацете со сапун и дали ги држат виљушките со левата а ножевите со десната рака, имало или немало месо во јадењето.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)