Можеби тоа се постигнува ако не се движиме премногу, ако не зборуваме премногу: да се избегнуваат лажните движења, да се престојува таму каде што веќе нема сеќавања.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Пелтечав и неврзан на, веќе со зборови без значење и смисла, заспива, сонот е предворје на нешто од што нема враќање и каде што нема сеќавање.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)