нема (гл.) - жив (прид.)

Ми се чини оти јас ошче еднаш нема жива да остана.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Пра не дава да падне на неј. Море месење, море перење, крпење, не се знае оти немаат живи домаќинки.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Има некоја меланхолија во тоа да се пробиваш низ гужвата на улица Македонија слушајќи го Џони Кеш O Death, where is thy sting?, и да шеташ по неа на 1. јануари, кога на неа нема живо пиле.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
Млад овчар свири со кавал: „Развивај, горо зелена, ќе мине Делчев војвода со неговата дружина...“
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Гоце веќе го нема жив, нема ни бегови, ни аги, ниту пак го има султанот. Погледај, драго дете, долу во полето?
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Застанаа. Слегоа од џипот. - Се чини дека во селото нема жива душа... - рече новинарот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Во близината немаше жива душа за да прашаат за патот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Наодите кај вашиот сопруг покажуваат дека нема живи сперматозоиди.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Другите, половите... премногу студени, нема жив свет.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Не ми бранат да одам со другарки во паркот, но ме предупредиле, тоа секогаш да биде претпладне, ако е можно да не одиме сами девојчиња, туку да бидеме во друштво со некој од другарите и, се разбира, да не влегуваме во третиот дел од паркот, каде што нема жив човек, туку да се движиме околу тениските игралишта и Луна паркот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Се обѕрнав наоколу, немаше жив човек. Само кокошки, мачки и кучиња шетаа низ дворот, а според тоа како изгледаше околината, веднаш сфатив дека селото е сиромашно и дека тука луѓето скромно живеат.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Не подалеку.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Кај Англичаните нема жива душа: и тие го фатиле патот под нозе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
АНГЕЛЕ: Гледам кафеана. Влегов. Нема жива душа. Прашувам има ли овде луѓе.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Во татковите книги имаше најмногу соништа и тие затоа до крајот за мене остануваа живи.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Ги нема живите, моите блиски, дамна заминати и починати.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Сега се убеди дека навистина ќе го однесат некаде далеку од каде што нема жив да се врати. – Што ли прават сите тие? – се праша и сам си одговори: – Плачат, што има да прават друго – и почна да рони солзи низ жолтите образи.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Потоа се доби таква бркотница од бројки што немаше жив човек да се снајде.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Мислам немаше жив што не можеше да го чуе.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Беше во право. Не само што немаше редица пред шаторот на дивјакот, туку и немаше жива душа во целиот циркус.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)