Ко гајгури во песок ги криеме главите. Нема како, нема со што да се подадеш.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Нема како да се разделиме.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
- Сигурно ова е од огнот, вели Уља, сигурно огнот ѝ ја подгоре косата во коренот. Сега нема како да се држи, на што да се држи, вели.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Разбрав, си реков помирливо во себе, и уште си реков – овие поим немаат како се постапува со мали деца, а ми се прават многу умни.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Ама за солта нема како. Солта не се сади, не се бере, а не можеш да ја прескокнеш. А ја прескокаш, сркаш бунгури, јадеш леб глекав.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Но немав избор, па се помирив и ги послушав, тајно решавајќи страшните приказни да ги одложам до Маврово, за некое време кога насамо ќе останам со Дена.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Имаат простор за маневрирање, а ние нема како да се испречиме.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)