„Белким нема и мојот гроб што го спремив да остане празен?“, реков со иронија јас.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Зар нема и тој заедно со нив да се извлечка одовде?
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Малкумина од нив познавам, оти нема и како.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Нема и пред кој да се покаеш.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
А немаш и такво чувство.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Што не знам, нема и да кажам. 55.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Од кај му го донесовте здравјето, госпоѓо, толку здравје нема и кај бога.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Пусто, сѐ нема и пари, а и далеку е...
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Оттука и бесмисленоста на сите прашања околу некакви намери што се труди да ми ги прикачи иследникот.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Така некако веројатно течеле моите размисли и при вчерашното испитување.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Нема и да оспорат ништо во случај да не постојат.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
А тој ќе пее: мајка ми ја нема и јас ја барам зад времето!
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Неговата Мајка ќе го мине својот живот во чекање на синот во родната Галилеја!
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Немаше ништо, оти немаше и луѓе.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Војниците ги нема, а ја нема и Велика, жената моја.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Со прво јас не го знаев Јона, оти немаше и како да го знам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Да се переш, - нема сапун. Нема и од што да свариш.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Веќе немам и зборови за молитва, за милост. А и устава ми отече од молење.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И само збираш зер во срцето, го полниш. Веќе не знаеме кога се пости, кога - мрсници, оти мрсно нема и за болаче. Доилките немаат млеко и ги одбиваат децата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Само леб да не бара, оти леб нема и овдека, на овој век, ваму.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Помош немаше и порано, ама имаше луѓе.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)