Носиш маска, затоа личиш на сок од малини.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Се договорија да носат маски, заради мистеријата, тој афродизијак подобар од шпанска мува.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Во Партијата сите носеа маски, играа ролји кои не им припаѓаат, и во трансот на поистоветувањето на она што се со она што не се, се соживуваа со маската и ролјата што ја играа.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
— Ета лаж, вели Фирсов, а лицето му светка, како да носи маска, двојна кожа, безбоен лак.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)