Отидов на балконот каде што двете со Надежда пиеја кафе и нешто тивко и тајно си разговараа, и реков грубо: - Гледам, го носиш прстенот, а? Што така?
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
- Дури сега забележа? Од кога го носам – одговори мајка ми, правејќи се невешта. – Сите ми го бендисуваат и на сите им кажувам дека ми е од тебе. – И ја испружи раката, погледнувајќи кон показалецот со восхит.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)