носи (гл.) - цвеќе (имн.)

Таму учениците од нашето училиште секогаш на денот на востанието носат цвеќе...
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Влегоа мајка му и татко му. Во рацете носеа цвеќиња и пакети.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Идат другарите и ми носат цвеќе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
При секое доаѓање кај Висар, учителот му носеше и цвеќе; му го носеше цвеќето синчец кое учителот го викаше „детско главче“; му го носеше него, бидејќи и син му ова цвеќе го сакаше најмногу.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Девојките носеа цвеќе, браќата ги носеа питите, колачите и голем билнак домашно црвено вино.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Честопати таквите дочекувања на ноќите и глетките како сакатите девојки носеа цвеќиња во своите коси имаа необична, таинствена, восхитувачка, занесна, опојна среќа.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)