Обично празните зембили ги носеше сама, а полните ги носеа децата од соседството.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
и се тупав по главата кога го видов извадено крај реката; почнав да ја кубам косата, но луѓето што го извадиле, ме спречуваа; го гушкав и сè уште не верував дека е мртво; лелекав и го носев сама на раце за дома да му барам спас; паѓав под неговата тежина, но никому не му го давав да го носи;
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Товаров е претежок за да го носам сама.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)