носи (гл.) - како (прил.)

Третата — зелена: да си го ќердоса зелениот венец што ќе го носи како невеста".
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
А колку шо паметуам и едното уше ѝ е зараснато, та една обетка ногу и од машките носат како амалии, та и од таа страна работата е ујгун.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И така таа ошче не е пријавена во уќуматот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Понекогаш на овдешните собири се сретнувам со своите колеги, „источњаци“, EEW (East-Europian Writer), и гледам како се прилагодуваат кон однапред зададениот стереотип, како спремно дрдорат за censorship-от (иако самите не ја искусиле цензурата), како дрдорат за посткомунизмот, за секојдневието на својата тажна Источна Европа, како зборуваат за демократија и транзиција, како предлагаат мерки за излез од кризата (од национализам до агрикултура!), како спремно ги прифаќаат идентификациските етикети што ги носат како беџови, како се фаќаат едни за други - Русите за Унгарци, Унгарците за Чеси, Чесите за Полјаци, Полјаците за Романци, Романците за Бугари - како сите сложно да сакаат да ја откорнат таа голема и интересна посткомунистичка репка. okno.mk | Margina #8-9 [1994] 159
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Чудно е зошто не замолил да биде насликан нејзиниот глас што момчињата го носеле како молитвеник во рацете.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Секогаш кога поројот од мисли ќе ја вратеше назад низ времето, пред очите ѝ се појавуваше судникот со трозабецот во рацете, кој со рапав глас ѝ ја соопштуваше одлуката за гревот и товарот што требаше да го носи како казна.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
А кога ќе го најдеа, бликаа од радост и го гушкаа, му се качуваа на рамењата и тој ги носеше како некој џин, како пастув.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
При секој празник, попот ги подучуваше луѓето, им велеше да си прават сите црковни редови, да не ги закопуваат луѓето како ајвани, туку задушниците редовно да им ги носат како што го рекол тоа господ.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Или шишај ме, или остави ме да ја носам како што сакам. Да знам на што сум. (Пауза)
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Помеѓу осаменоста минуваат ридови а покрај кладенците навраќаат уморени суштества Небесниот круг е затворен Чекорам по глувата пустина верувајќи во сите пророштва а твојот скаменет лик го носам како амајлија.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Ох, не можам ниту да опишам колку прекрасно е таму, горе на небото, со ветерот што минува крај мене и ме носи како пердув.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)