„Емплфорт“, му се обрати тој. Телекранот не се развика. Емплфорт застана, благо сепнат.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Бутините í се обли и мазни под здолништето со боја на орхидеја, а во засенчената - “Ајде, легнете врз мене”, í се обраќа тој.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
„Доста дрдорите, како некакви папагали - им се обратил тој на Манџуков и Шатев, коишто се одушевувале од книгите што ги донел од Женева.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
А вие Семјон пожестоко и од мене се судривте со тие зла бидејќи бевте помлад кога нѐ подбраа Црвените, долу на Крим, му се обрати тој на татко ми.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
- Стрпете се, другар Горјан - му се обрати тој на Горјана. - Вечерата скоро ќе биде готова.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)