огласи (гл.) - со (предл.)

Бојан ја зеде пушката и се огласи со два истрела. Попусто чекаше.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
„За насилство јас сум скроен!“ Се огласил со крик боен, „Сѐ што видам да е мое – Денес бара, утре море...“
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Во оној час кога таа се доближи навистина без видливи движења и само малку се надви над моите очи, во оној час кога во возбудата и во душникот почувствував скокоткање на мравји разбудувања, невидлива чучурлига го прогласи денот за почеток на пролетта: ливадите ги покриваат белокруни колениши, се разбудува меѓу шаренолисни крвариги желурок и со пренежен писок бара во капинова грмушка оклопена невеста, и се дуе во стоплена бара жерав пред бели птици со смирени крилја, почнува, мислев, зашто сега и водите и небото се сини и дарежливи со светлост, а на прагот на собата падна парче сонце и се разлеа стопено од своја топлина.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Навистина почнуваше пролетта. Низ прозорецот без стакло бапна мирис на шума и цвркот, од некоја црква се огласи со сребрен глас старинско ѕвоно, ме опи со чад на темјан, ме растрепети со топлина и со сеќавање на песна што сум ја слушал во свадбарски утра од Богдан Преслапец и Блаже Задгорец.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Утрото тој пак се огласи со еден истрел, но очекуваниот одговор од зад Гола Глава не дојде.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)