Тој имаше големо искуство од изминатите балкански ветрометини и успеваше вешто да го одбрани семејството од неколку идеологии, од фашизмот, сѐ до сталинизмот, од мешањето на верата и политиката.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Мајкините солзи беа најтешките капки на судбината кои таа, по цена на силно внатрешно страдање, ги задржуваше потиснати длабоко во себе, во својата мајчинска суштина, како силни знаци на страдањето и на издржливоста, со крајна цел да се одбрани семејството, како тивка победа над поразот на кој бевме осудени во егзил.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)