Тој ги беше одврзал рацете и нозете на цајканот кој сега шета по хотелов со автоматот на господинот.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Му ги одврзале рацете, устата, очите и со часови го триеле со топла вода и ракија.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Кога му пристапија сините униформи и му ги одврзаа рацете тој веднаш почна да се оправдува: „Добро, признавам, им го дадов огнот, но тоа беше толку одамна! Делото е застарено!
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
По ден или два ќе ми ги одврзат рацете и пак ќе се најдам во котлината на смртта...
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)