Лесно можеме да сфатиме дека во западните уметности на слухот и видот им одговара комплексен, развиен, на ниво на „теорија на сетилното” воздигнат предмет, а тоа се музиката и ликовната уметност.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Меѓутоа оваа разлика меѓу сетилата-теоретичари и да ги наречеме „валканите” сетила на непосредното уживање, значајно нè насочува кон темелната стратегија на традиционалната естетска теорија и нејзините класификации.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)