оди (гл.) - ние (зам.)

-Будалче, - слушам ми вели жената. – Ќе си одиме ние дома.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Ни ги пуштило сенките од под петици и одиме ние, одат и тие по нас.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Каде одиме ние и - тој.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
И без тоа бев збунета со самиот факт што овојпат не одиме ние на погреб, туку овојпат доаѓаат кај нас.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
По нив одевме ние децата.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
„А кај ќе одиме ние сега?“ праша Ливајн.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
И тргнавме. Одиме ние и одиме и некаде, ми се чини на половина пат, по неколку часови пешачење, нѐ фатија и назад во Браилово, во плевните.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Кога ќе си одиме ние, што мислиш каде ќе одат луѓето од ова село? Случајно да не одат кај нашата власт?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)