Тоа беше полицаецот, со рацете зад грб. Одеше бавно.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Но, овој пат беше посебно претпазлива. Сѐ одеше бавно, но сигурно.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Тргна од почетокот на фантастичниот фриз од сатири и фауни, од девојките потопени во вино и еднорозите што потскокнуваа и момчињата што свиреа, одеше бавно долж брегот.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)