И кога во мода влегоа чорапогашниците, значи хулахопките и тие тенките и нежни работи за под фустан, терав пат во Дојче Демократише со оправдување дека одам за да ја поправам протезата.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
И така, како некој постојано да ме тера да загинам, а јас постојано да одам за да останам жива.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Зората нестрпливо чекаше да си одам за да ти пријде – немаше место за тројца.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)