Сега, за да се оправдаат за злоделото, можат нас да нѐ наклеветат.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Штом видам жена, јас турам пепел на сѐ друго“, рече Дине очигледно не толку за да се претстави што човек е тука да се оправда за можните глупости кои му се судбина.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Но не можам да го оправдам за сите нешта.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
- Сфати ме, немав време да дојдам порано – барајќи ѝ го погледот за да се оправда за сето негово доцнење.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)