Да ја криеш секоја горчлива солза, да осетиш како е да губиш сѐ, а не можеш да побегнеш, зошто ледениот здив на животот душата ти ја претвора во стерна, а пламенот од светиот оган телото ти го претвора во пепел.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
- Манукот, манукот е долу! - чу Веле како извика тивко некој и осети како да му падна нешто на главата.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Песокот беше скоро црвен во зажареноста, како засирена крв, па девојката која молчеливо му се обраќаше ја осети како пленичка во пустина.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Едно малечко биволче, еден ненаситник, еден вечно гладен, наеднаш беше ти осетил како нешто го дави во грлото.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Но еден ден сосема обичен, скоро совршен ќе се разбудам со нов сон, со нова мисла и ќе дозволам засекогаш да исчезне сенката на мојот најголем страв.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)