ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Но се поставуваше прашањето: како да се движи, а да не остава траги од тркала во свежата боја?

Повеќе не мислиме на неговите работи кога околу себе гледаме слични предмети за кои можеме да мислиме дека тие ги претставуваат.

Размислуваше и за промените на положбата на платното така што го ставаше на подот.

Се најдоа и некои такви, од жените, кои тврдеа, навистина не најаве туку на сон, дека го виделе сети Јован Крстетел како доаѓа по Градишки Пат во Потковицата водејќи по себе коњ и носејќи в раце нешто завиткано небаре детуле, и како се запира кај Јанчевци, и како, потоа, излегувајќи од кај нив, не Боше нивни, туку тој, свети Јован Крстител, преку срецело и низ гробиштата и преку Горник оди напред, не допирајќи ги земјата и снегот притоа, и покажувајќи му пат на Бошета и учејќи го како да гази, а да не остава траги во снегот.

Таа остава траги во бескрајот, можеби не раѓа цвет, но има длабоки корени.

Вистинската љубовта ќе ја дочека својата раскошна пролет, семето на верата е во нашите срца, тие се прекрасни опојни цветови.

Иако беше за рушење на ваквите предрасуди, не ја оправдуваше ни онаа љубов во која безглаво се влегува и чија странична штета за навек остава траги.

Се велам: и робовите оделе боси... и Исус одел бос... Само босите оставале траги низ историјата...

Го гледа зарчето како отскокнува од јадрата црвена рака, се превртува во воздухот и за миг ја остава трагата на својата белина.

Само што не го чу бесното удирање на копитото по плочникот, само што не ги виде наведнатите рогови, остри како шило и крваво–зеленкастата слина што капејќи низ улиците ја остава трагата на јароста и суровото господарство.

ЈАКОВ: Јас сум слободен внатре, во она што ми е пишано. (Прска црвен спреј на лицето. Остава трага на ѕидот.)

И врвици на мртви, врвици на живи, врвици на оние што ќе се родат.

И беспаќа, проколнати места на кои ни дивината не остава трага.

Откако Милка и Пелагија се одлепија една од друга, откако им се исушија солзите, оставајќи траги по нивните лица, првата можеше да го претстави своето момче и да се пофали дека оние две машки дечиња што креваат најмногу врева и од кои поголемкото е старо колку и нејзината Пеличка, се нивни, И по суратот се познава дека се наши не само по бојата! рече Милка.

Времето не остава траги. Времето уништува.

Низ мускулните ѕидови продираа неговите слатки зборови и оставаа траги во јазелот на мостот оставаа дамки на запалена цигара врз хартија или допир од машки раце Нож ли беше во темниот мрак каде двете тела разгорени се влечеа?

Низ мускулните ѕидови продираат неговите слатки зборови, оставајќи траги во јазелот на мостот, оставаа дамки ко запалена цигара врз хартија или допир од машки раце.

Го проколнувам јас човекот човекот кој со дланки душата ми ја стопи ме остави ко ранета птица вечно да патам... а црвените патеки оставаа траги на згаснато тело траги на мртва љубов и затворено срце кое пати и чека го чека човекот со белиот коњ.

Го вртам торбичето и гледам: се растекле низ него искршените шишиња од мастилото, капеле по патот и оставале трага.

Љубовницата нема право да остава траги врз предметите.

„Но ова се претпоставки" вели Поетот“ а ние, барем засега, можеме со сигурност да сметаме само на еден факт, оној, дека стореното зло во сонот не остава трага, па дури ни во случаите како во оној кај Данте: Верувајте видов и уште го гледам трупот кој својата глава место фенер ја носи лулајќи ја на мртвите коси! ...

Пред нас избришани траги, а зад нас и нашите траги се бришат. А кој знае дали оставаме трага.