остава (гл.) - на (предл.)

Макроата и дилерите го оставаат на мир, обележувајќи го како безнадежно конзервативен.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Затоа, ниеден велгоштанец не повраќа од својата черешновица; тој луксуз им го оставаат на јабанџиите.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Или, можеби, ништо не криеше. Како орев од кој вешта верверица ја извадила на неразбирлив начин јатката оставајќи на тврдата кора фантастично мало дупченце.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Таква трага оставаат на гола земја пролетни полжави.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Зад мене во соништата остануваше провидно сребро.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
ИЛИЈА: Штом говорите за доброто мое, оставам на вас како ќе решите.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
При влегувањето на младенците во брачната соба ѝ ги зимаат лебовите на Антица, како и свеќите на обајцата — Антица и Николаќија, ги забиваат во средината од лебовите и така ги оставаат на јашмакот од оџакот.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Ако тргнеме во спротивни насоки не довикувај ме повеќе, заминувам, оставајќи на судбината: „така требало да биде“ Не доаѓај повеќе да ја собираш дождовницата од пресушените очи...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Му оставам на читателот да пресуди околу применливоста на овие ставови.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Денот сега си заминуваше зад некој срт пред него, како некој што те остава на среде река, без да ти ја подаде раката, и тука беше попусто секое довикнување.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
„Проклетници, не ме оставаат на спокојство.“
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Сега сонот му е бунило. Се преметкува, ги размавтува тупаниците коишто паѓаат врз главите на неговите заспани другари и оставаат на штиците траги од крв.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Оставајќи на времето, тоа да го даде одговорот, велеа Ако се врати некогаш да си ја земе Драганка, значи е трговец, но ако не се врати по неа, то ест ако ја остави, зашто не е крвна рода Јанческа, да се омажи за некого од нивните, значи дека бил ајдутин и дека ги оставил коските некаде по планињето.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
- А зошто сите зла му ги остава на светот, вели Дуко Вендија.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се гледа, загатката не ја остава на мир!
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Да или не? Тоа е прашање на самољубието, на честа, на животот, на среќата, многу е важно, најважното прашање на светот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Како да бев наследил дел од балканската историја со која Татко не можеше да излезе на крај и ми ја оставаше на разрешување, во мојата младост, сѐ до доцните години на животот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Го оставив мајкиното писмо. Тивката и ненаметлива Мајка не бараше да одговорам.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во мојот живот ја наследив и јас близината на локалните раководители на јужната Народна Република Македонија, потоа на другите владетели како Тито, па подоцна во моите дипломатски години покрај Бургиба и Јасер Арафат, Франсоа Митеран, Марио Суареш, Хуан Карлос Втори II, во чија близина ќе се најдам од 1984 до 2000-та.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Навистина, никогаш не бараше одговор, ниту го сугерираше на било кој начин. Оставаше на мојата совест!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ќе го сториш ли тоа за нас? Сѐ што е наше го оставаме на манастиров.“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Но и покрај тоа, тој не ја оставаше на мира: ѝ доаѓаше во сон пресоздаден во бубачка, во онаа иста бубачка што таа ја отепа на ковчегот негов; ја подотвораше полека вратата од одајата како човек, и влегуваше внатре, лазеше по подот, се качуваше на креветот, лазеше по покривката одејќи ѝ кон главата; таа скокаше исплашено, се собираше в клопче на едниот крај од креветот, а кога таа и понатаму ќе продолжеше да оди кон неа, таа ја удираше со нога, со рака, со перницата, ја гмечеше, но бубачката ништо не чувствуваше и пак продолжуваше да лази кон неа; таа скокаше од креветот и бегаше низ одајата, но и бубачката слегуваше од креветот и продолжуваше да оди кон неа; ја удираше со метлата, ја удираше неколку пати, силно, но бубачката само се превртуваше на грб, а потоа пак одвртуваше и продолжуваше упорно да лази кон неа; кога ќе ѝ дојдеше до ногата, таа пак ја удираше силно со стапалото за да ја смачка, но бубачката се престоруваше во дијамантното камче од амајлијата на Илко и неа ја заболуваше стапалото при ударот.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Ќе ѝ го оставам на нашата ќерка – рече занесено Мајка. – Ехе, тие денови, во Италија, ни беа еден мал исполнет живот! – дополни Татко. – Цел живот го сонувам тоа патување.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Сфати: богословот се обидуваше да го прегази јазот што ги делеше и што ги оставаше на два блиски но неспоиви брега.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
(Димитрија му пушта пат. Сивиќ елегува. Го вади пликот. Го остава на маса.)
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Келнерот ни ги донесе прекривачите од спалната соба, а храната ни ја остава на маса.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Заборавив и поздрав да му оставам на Михајло Горачинов.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Клинка пред нас, зад нас, не нѐ остава на подалеку.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ми го оставаат на мојата лева страна, а јас се вртам на десна.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Но за жал чувството на немир секогаш се враќа и никогаш комплетно не ме остава на мира.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)