остава (гл.) - тука (прил.)

Најтешка беше умирачката. Мртовецот се вадеше надвор извиткан во ќебе, зашто ни сандак можеше да му се направи, ниту на гробишта да се однесе, туку само му се правеше дупка во снегот во дворот и се оставаше тука за да не се смрди в куќи и да не се плашат децата; се забодуваше крај него висок стап со крст на врвот за да му се обележи местото: да се знае каде е ставен во снегот и да се најде кога ќе запре снегот за да се однесе на гробишта и да се закопа.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Ене го не, коџа мома се издргнало, а она го остава тука меѓу виа машкуданци!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Во селото Крњево немаше Турци, ама за беља доаѓаше почесто дружината на Гоце Делчев, често ни оставаше тука оружје и муниција, а ние моравме да ги криеме.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)