Постелата беше топла и тешко се напушташе за да појде во неизвесност, за да се остават очи со дотогаш непознат сјај.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Додека пијам го чувствувам будењето на телото мое скршено од она гадно седиште кое ми се падна овој пат и она дете што цел пат плачеше и не ме остави око да склопам.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)