Заспа. Беше топол септемвриски ден, но јас знаев дека нејзе ѝ студи, знаев дека тој студ ја тера да сонува зима и мраз, сонува како е оставена некаде сама, и на неа паѓа снег.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Станав, и влегов во станот за да донесам ќебе да ја покријам.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Да било писмото оставено некаде во опсегот на нивното барање, тие луѓе, без сомнение, ќе го најделе.“
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
И денес, јунакот на овој роман живее со споменот на последната алка опкружена со топлината и светлината на двете ѕвезди што сплаварот ѝ ги остави некаде на полпат.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)