Тоа значи дека вистината е прилично видлива, иако, и покрај сите настојувања, ќе остане понекое прашање што нема до крај да се расветли!
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Добро, кај водениците и во Бањи со Иван разговаравме за сешто, но овде, во градов, разговаравме најмногу за школувањето.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Еве, и пред тебе ќе ги повторам сите поединости од моето однесување во врска со настанов, и тоа по редоследот на случувањата! А ти, ислушај па пресуди...
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Постои еден таков список. Или, поточно, дел од него. Кога си слободен погледни го.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Само некои имиња, некои презимиња, а она, што е најжално, не постои никакво упатство: дали да се чува, кому да му се предаде, за што може да послужи.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
На крајот, по сè она што ќе се случи останува понекој искинат лист или список во кој за жал и не е сè забележано.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
На Иван му ветив дека лично ќе се заземам околу префрлувањето на пензијата на мајка му на негово име, а му ветив исто така дека ќе се распрашам под кои услови може да добие и стипендија.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)