Не остана ништо. При една рација сѐ ми зедоа...
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Не остана ништо у човека - над најгрдото виши и провалиите ги зарамни и бездните и реките ги доскапчи камен црн гол камен.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
ИВАН: Не ми остана ништо друго, освен да го оставам Методи да го чека и вечерниот воз.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Од мртвата овца и од кучето, освен крвавите дамки по снегот, не беше останало ништо.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)