остане (гл.) - кај (предл.)

— Мори, златна сваќе, златна! Какви 'рслани, млади како роса, останале кај нас вдовци и не можат да најдат, та ќе најде Илко на четириесет години, токо го ватало сиромаот — ќе си а т'че, главата од ѕидот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Немало место во рејсот, па остана кај мене. Па сега седнавме тука малку да се почестиме.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Од ноќвите, од онаа страна до мијалката, извади сомун леб, ѝ го подаде на средната ќерќа, Мара, да им го даде, а таа остана кај мијалката да го оплакне котлето.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Е сакаше Мајка повеќе да ме товари на ова патување, макар што имаше уште многу, многу да ми даде за носење: убави кошули, со свои раце навезени за својот брат,за своите снаи, внуки, простирки и облеки, кои било ред да се однесат, но поради границата останале кај неа.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
- Ова нека остане кај тебе, рече сосем расположено.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
И таа навистина остана кај братот на Борко, кај Симона.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Јас останав кај водата: сакам да се замијам, да се зачистам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Димко отиде на занает кај коларот од соседната улица, Аким пак се врати кај својот мајстор во слаткарската работилница, Баждар преседе некое време зад катинар потоа се изгуби од улицата кон онаа страна на Вардар и му стана помошник на еден рибар, за некое време остана кај него на работа да ги печали тврдите залаци на црниот леб, онака како што никогаш не ги печалел.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Што ме гледате така глупаво. Не читате весници, господине, весници, а ако сакате да останете кај мене во служба ќе морате да бидете подобро информирани.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Трајче го праша Планински: - Би сакал да останам кај вас.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Така велеа луѓето што не сакаа да останеме кај нив.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Како оние што останале кај Нилика.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
„Секако“, вели тој, „јас и така не доаѓам со вас, ќе останам кај Роза“.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)