И сѐ друго што било кажано, - „Јас ќе го внесам него (оној Доце Срменков) подлабоко в земја.“ Но сега пред куќата се сновела сенка. Ја видел.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Бегајте, мртви, се фатил со обете раце за накривен кол во оградата од дабови прачки, ова е свет на живите, вратете му се на гробот, останете меѓу камења, меѓу скаменети полжавчиња и мравулници, вратете се, вратете се.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Нека остане меѓу нас, бате, мене ми е мило што ме фатија пред да забраздам уште подлабоко.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Нека остане меѓу нас, но продажбата на антиквитети изумира.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ако остане меѓу борците, голема штета ќе прави...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
По кафето устата се плакне со вода и се голта за да не остане меѓу забите и да легне добро во желудникот.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
А живиот Арсо ја одбегна смртта, остана меѓу луѓето на коишто сакаше да им покаже како достојно може да се живее и да се загине заради тоа достоинство.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
И кога пак на грчки ѝ го читале писмото за двајцата внуци кои лани останале меѓу карпите на Клефтис во Грамос, дека и тие јуначки отстоиле за славата на Грција, тогаш нејзиното срце не дознало гордост, не почувствувало достоинство, туку се згрчило во непреболот и во навредата затоа што тие, имајќи своја земја, свои корени натопени со крвта на толку други јунаци, во писмата и пишувале оти загинале како Грци за Грција, а неа затоа што не го знае грчкиот јазик и в црква не го разбира попот грчки и не знае на грчки да му се моли на Бога, ја презираа.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)