Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Козата остана на страната на сиромасите, зависните, запоставените, спротивставените... – Така значи дошло на Балканот до изреката „Да му цркне козата на комшијата!” – извика задоволно Чанга. – Но, имало и полошо! – рече татко.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Беше упорен како река, ги донесе козите во градот заедно со луѓето и не сакаше да остане на пол пат...

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Татко ми трагаше по одговор на прашањето зошто ги убиваат козите во некаков проклет балкански затворен круг во кој секогаш се останува на почетокот, во балканската варијанта на апсурдот.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Татко ми остана на своето, а мајка ми повеќе не инсистираше, па тргнавме сите заедно кон козите.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

И трите жени отспротива останаа на местото поднасмевнати и среќни што можат да видат вакво чудо - Џорџ и Жабе да се подбиваат со добротворот Симон Поцо, важниот писател кој малку- малку па нешто на машина пишува истопорен на балконот.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Со тој потег ги паѓа очилата на Агата, кои остануваат на земја со едното стакло испукано по дијагонала.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

—Ќе видиме вечер — одговори Толе и остана на своето место да ги изгледа Ѓузепа и Андона кога излегуваа од тунелот.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Оди во Крушевица твоа; малку е подалечку од аскерот, белки не ќе се забележи толку колку овде пред носот негов! — ја повторија и потретија селаните молбата, но Толе си остана на своето и нареди преку ноќта да му се зготват пет шест кокошки и толку мазници за неговите луѓе и остана да преноќува в село.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Оттогаш и му остана на Толета прекарот — Паша.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Дури ќе бидат тука четите таинот го сакам навреме, — си ја даде наредбата кога излезе од селото.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

глувчешки гомца - точки што остануваат на екранот; кога го движиме глувчето, зад курсорот останува трага кадешто бил претходно

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Од своја страна британската воена мисија Spike барала од Force 399 да интервенира кај командантот на 48. дивизија мисиите Brasenose и Spike да останат на територијата каде што се наоѓале.291

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Во истиот миг допре до него и го омаломошти мекиот, молежлив глас на Јакима, кој остана на докот.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

И го удри така со нога по слабините што овој само се преврте и, без да пушти глас, остана на место мртов.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Го изела мрачка. Наводно се фрлил од катот и останал на место мртов, а всушност го фрлиле агентите откако претходно го претепале до смрт.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

А растеше тоа Дуде, самонаречено Горде, како напрчен ластар што се двои од другите, а сепак останува на лозата.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Па се оддалечи одејќи назачки и губејќи се во тревата, додека во погледот му остана на студентката со растурените скрипти околу голите колена туку девојчето со црвени корделки на русите плетенки и кусото ѕвонесто здолниште во сите бои на божилакот.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Еднаш ги рашири крилцата, како да сакаше да подрипне и да се спушти на снегот, но се предомисли и си остана на гранчето.

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

Му го спомнав само оној дел од разговорот со Ристе што се однесуваше на Маџунката од Криви Дол; за мајсториите на Маџунката во правењето на ковчези; а патем ја спомнав и последната желба на мртвиот, како и иштавот на покојникот што не смее да се погази.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

На Даскалов не му спомнав ништо ни за фирмата Декоратер што му остана на Ристе како наследство од реализацијата на сценографијата за едночинката Аналфабети.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Долго останавме на угорнинката. Стоиме онемени.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Не знам колку долго стоев така, а кога младата жена излезе, јас посакав да отидам во домот на Рајнер.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Останав на местото на кое бев, потпрена на ѕидот од една зграда. Корнев од ѕидот со ноктите.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Што беше удрено од Бога, остана на полето, што беше фатено од далгите беше однесено прудолу.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Остана на просторот меѓу нас двајцата.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

И што му останува на, така дотераниот театар, освен да наоѓа замерки на „кибицерите“ на оние што го меркаат со одважност на искусни мажја, па онака, поради ефтина забава му нудат партнерство.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Јастрепски остроока, подгрбавена аглесто и со машки објала под црната калуѓерска облека, така што дури и рамениците ѝ личеле на скршени или преморени крилја, изгледала дека никогаш веќе не ќе зачекори по таа земја на тага, дека ќе остане на тоа и свето и проклето место, помеѓу две нездрави црни борови стебла, и самата да пушта од себе испреплетени корења и да го наслушува со накривена глава минатото.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Косите, повеќе лилави отколку црни од јад или побелени од спомени, ѝ ѕиркале од под забратката и биле некако призалепени за скаменетото лице што не познавало насмевка.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Туку, наместо да расправаме такви глупости, јас имам поумен предлог: предлагам да си останам на моево стражарско место, а ти да си отидеш кај Госпоѓа Христова.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Стоката нека си остане на неа. А, ба, ба... мене не ми е потребна да ми ја препишува.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Јас сум горд и ако ме примаат само за екстремна потреба, што има да се влечам по нивните ручеци макар и погребни?

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Не сфаќам само зашто останав на гробиштата; седнав на некој споменик и соодветно се замислив. okno.mk 147

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Цензусот на јудејски претставници во управата останува на сила, како и порано - заради одбегнување на остри експлозии на јудофобијата и за случај на лоша управа.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

А бидејќи власта нам не ни оди од рака, ние ве молиме, господа, странци, дојдете да ни помогнете!

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Можеше само да остане на својот прозорец и да очекува.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Сѐ почесто знаеше по цели часови да остане на прозорецот и да ги гледа снежинките, не мислејќи притоа на ништо друго, а потоа ја дофаќаше книгата со народни приказни и којзнае по кој пат се занесуваше во тие долги и познати творби, секогаш повтор откривајќи во нив по нешто ново, што не го знаел во таа книга.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Остана на своите ветки, полн со некаква ситост, што не можеше да ја зачува којзнае колку долго.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Со тие исчекувања во себе, што ја зајазлија, сета негова среќа со убавиот ден и со високото небо, тој веќе не можеше да остане на прозорецот.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Па тоа беше токму тој, ваков спружен врз нивната носилка и безволен за секакво движење, останат на средпат и таму капнат сѐ додека не дошле овие четворица луѓе, што не сакале да го остават таму, на неговата бука; го нашле таму и сега го однесуваа со овие свои тивки, претпазливи чекори, молчеливи и заздишани.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Гледајќи во двете ископачени букви на длабоката резба, чувствата ѝ беа одвоени како вода и масло. Бистрата вода остана на дното.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Поарно ќе биде додека му се врати присебноста Арсо да остане на ковачкиот мев, работа мирна и дремлива.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Рацете ми останаа на маса и бев неподвижен, туѓи, безживотни, како стиснати под товарот на моите мисли.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Заборавија и Бугарите дека остана на наша страна.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Наши војници који остали верни отаџбини, ќут кад ја говорим, вели, морају да си останат на зборот.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Трубадурот остана на ранчот. Тука имаше мир, тишина и почит, какви што немаше најдено во бучните кампови на кралевите на добитокот.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Таму ги моташе своите цигари од кафеава хартија, читаше од здодевната книжевност достапна на ранчот и си додаваше импровизации на песните од репертоарот кои ги пееше извонредно експертски на гитарата.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Трпев достоинствено, Величествено, Неповторливо. Ќе останев на нозе и под вулканска лава.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Вазната остана на дневното масиче.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Јаболкото, така гризнато од отровната страна, останало на масичето, а отровот веќе делува.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Брзав по надолнината да влезам во градот и да ја најдам куќата што воздивнува и, доколку навистина има таква куќа, да ја замолам да ми ги каже своите пророштва.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Караницата на гласовите близнаци остана на ридот зад мене. Веќе не го слушав.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Водомар се заниша и пак остана на нозе.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Ќе запираме на тој пат на секој криво насаден збор, ќе ја покажеме неговата излишност и штетност да остане на старото место.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Со оглед на високото научно реноме и наобразбата што ја имаше Климент Камилски, му беа дадени работи, како на пример во Фолклорниот институт, колку да не остане на улица и без леб.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Но, сепак, останаа на претходниот договор, наместо по еден збор, на секоја средба да се третираат по пет, па со време ќе видат како ќе постапат.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Камилски инсистираше на нови наслови, но Татко остана на своето нагласувајќи: Ако ја најдеш книгата на Вајсман, тоа е како да донесеш цела библиотека за јаничарите.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Климент Камилски до доцна во ноќта пребаруваше во своите речници и енциклопедии, книги и поранешни записи, за да ги одреди петте навистина опасни зборови, во продолжение на петте третирани, во утрешната средба со Татко која беше закажана кај него.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Би можела да те бакнам како тогаш и онаму во аголот... зошто сѐ се троши само бакнежот останува на моите усни...

„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)

Ах, вие сигурно не знаете! Треба да се побегне од тоа место, далеку, далеку; да останеш на пат, да паднеш на патот, сонцето да те изгори, но да не се вратиш.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Тој свет на Чинго не е воопшто останат на нивото на старото село каде усното творештво уште не било опфатено со некои нови сознанија, со нови потреби на изразот, со нови поими и ситуации.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Во посебно сеќавање ни остана на сите присутни амбасадори од стотина земји предавањето на тогашниот Претседател на претседателството на СФРЈ Лазар Мојсов и претседател во еден период на Генералното собрание на Обединетите нации. Го сметаа за еден од великаните на југословенската дипломатија.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Само една птица не можеше да го одржува летот на јатото, за на крајот да остане на брегот, за да ги зајакне крилцата и повторно да полета кон своите, во далечна Турција.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Но братот Сами остана на брегот да го продолжи векувањето, да го одржи дедовиот завет, плаќајќи го тоа подоцна со својот живот за време на Енверовиот сталинистички режим во Албанија, кој само поради знаењето на англискиот јазик ќе го прогласи за шпион на Интелиџенс сервис и ќе го ликвидира.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Во историјата на ослободителните движења во светот ретко ќе се сретнат меѓу успешните водачи на револуциите во нивните личности и успешни градители на државите по ослободувањето!

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Се водеше битка со дамна починатиот владетел...

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Се веруваше дека Арафат не успеа да остане на висината на предизвикот што му го понуди историјата, најпрвин поради фактот што војната и мирот, револуцијата и раководењето, тешко се сообразуваат, координираат во исти личности, при што водачите на револуциите, на движењата за слобода ретко стануваат и најдобрите градители на државите!

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

И еве сега неговиот Галеб, како со сила создаден и одржуван феникс, треба да го оживее исчезнатото време... но и тој на крајот да заврши како старо железо, а Синиот воз да остане на некој заборавен колосек...

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Јас дозволив зборот „Бог“ да остане на крајот од еден стих.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Владејачката класа која би можела да се брани од сите нив, би можела да остане на власт постојано.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Вториот ден од панаѓурот, веќе вознемирен дека времето брзо поминува, а тој ништо не прави, кандиса некако еден од манастирските измеќари да остане на сергијата наместо него, колку тој да ѕирне лево и десно.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

20. КОЈ СИ КРАДЕ ОД СОНОТ, СИ КРАДЕ ОД ВЕКОТ - спанковците би биле најчесните во тој однос, единствена грижа уште ќе му остане на секој пред спиење да си легне поудобно и згодно...

„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)

Ние заминавме, а тој остана на брегот и долго гледаше во нас, додека Лена му мавташе за збогум.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Солзите ѝ останаа на образите. Здрвени... ***

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

По цела ноќ гори кандила во нивното заградено, наутро заминува со оние што одат по работа на индустрискиот колосек со стиснати книги во премрзнатите раце, а на пладне, враќајќи се од часови, останува на индустрискиот колосек или да фрла јаглен со лопатата од вагонот надвор или да реди дрва за огрев што вагоните ќе ги изблуат без никаков ред.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Да не има благо на нејзиниот газ што сте се залепиле така? а тој се брани со раката од тие развртени рачиња, предупредувајќи ја Жено мори пуста да не бидеш, не ми го тепај сонот! и дозволувајќи ѝ и понатаму да ја тресе правта од него, седнува, си ги истрива очите и гледа дека навистина е на страната од Родна, дури нозете бакнати, залепени, па ги потргнува своите, ги поодалечува колку да блесне белината од Роднините листови и за да ѝ го одваби погледот на разбеснетата Милка проговорува како да се чуди и самиот Од каде да знам мори жено желки да те јадат, може ти си се преметнала на оваа страна, колку што го држам времето од синоќа, те пикав во пазувава, при завртување може си се свалкала на другата страна па јас сум останал на оваа! и за да се потсмири работата, се закикоти на цел глас.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Дните поминуваат, но книгите, книгите, Антоњина Павловна, остануваат на полиците, и големото дело на кое вие без да барате за себе корист му служите, навистина е големо и обилно, и секој ваш ред ѕвони и одѕвонува во нашите умови и срца со вечен рефрен.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Земја ако не остане на дланки корита имаме течи ни.

„Вардар“ од Анте Поповски (1958)

И нункото, и попот, и дедот Петко, и Стојо, сите ги молија да останат на вечера, но тие си зедоа „седите со здравје — ајте ми со здравје“ и кршија глава.