И во моментите на вистинска радост и среќа, во нас останува една трошка осама, самотија, која доколку и за миг ја посетиме, го облева нашето битие и омјазот наш, го добива мртвилото на затворените очи.
„Записки“
од Милчо Мисоски
(2013)
Во Минхен остана едната половина од девојките, зашто нив овде им била ветена работа, а другите продолжија за Келн и понатаму.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)