Големите деца се свртуваат натаму и остануваат занемени.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Јас останав занемена, зашеметена.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Присутните пак останаа занемени. „Читај, Влатко, можеби од Берово ќе добиеме убави известувања!“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Касапите, луѓето свикнати на колеж и крв, исто ќе останат занемени.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)