И следувале војни. Светска па балканска, па пак светска. А сиџилите си останале негибнати.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Само лебот останал негибнат, злочестиот немал храброст и со него да си поигра.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
А што се однесува, пак, до Имотот, иако неговите стопани Акиноските преку глава претурија многу грозотии, во нивната долга родословна историја повеќе пати се случуваше цели колена да бидат истребувани, тој, во градежна смисла, до скоро си остана негибнат, и од забот на времето и од луѓето.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)