Уште Зукари, тогаш сè уште на еден од врвовите на европскиот маниризам, бараше природата да не исчезне сосема од хоризонтот на умот.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
“Маниристот” станува и останува плоден само во еден однос на напнатост со природата.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)