Дедот поп, како што му е редот, остана последен в црква.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Камилски остана последниот во книжарницата. Заборави на ручекот.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Брзо и невешто со картицата исчука четири цртки и сите еден по еден почнаа да мирисаат. За мене остана последната.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Тогаш сфати дека има не една, ами илјада и една причина засекогаш да остане тука, оти за првпат го сети стравот од сопствената осаменост, оти му се причини не како да е сам на светот, туку како да е сам меѓу луѓе кои не се негови, во самотија на Мохиканец, на оној што останал последен од својот род.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Глигор беше останат последен и беше ја ставил ногата на узенгијата, да се качи на коњот што требаше Анѓеле да јава.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Големиот палестински поет Махмуд Дарвиш, мојот дамнешен пријател ми остана последната жива врска со Арафат, да ми сведочи за него, за нивното политичко разидување, сѐ до времето кога го изнесоа на смртната постела од бетонскиот кафез-резиденција...
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
И таа умираше во делови, како и тој самиот, со телото и душата...
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Обично кога заминуваат владетелите, продолжува извесен период да живее нивниот мит, најмногу потхрануван од најверните соработници на владетелот, од инерцијата на претходното владеење На крајот историјата останува последниот арбитар во бездната на меморијата се извишуваат или исчезнуваат засекогаш некогаш моќните гласови Одбраната дружина нови амбасадори во светот, по едногодишните подготовки во Белград, како да беше дел од инерцијата на обезглавената власт по исчезнувањето на маршалот.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Дипломатијата останува последната шанса надежта на мирот да се реализира.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Но има пријателства што траат во времето ако се вистински, а не поводни...
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)