И овој настан не остана далеку од ушите, како на Доста Рожденката, а уште помалку од ушите на ќерка и Неда.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Тогаш дури го креваше прстот нагоре за да ни покаже со кого разговара.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
И, како да сум и самиот невидлив, се фаќам за дебелото јаже и се качувам по него кон магли, Огновите и паниката на поротниците сведоците и глутницата остануваат далеку од мене.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
„Но, благодарам Господи“, ќе додадеше, „што сè уште добро гледам; и ти благодарам уште повеќе што ми овозможуваш да разговарам и понатаму со сите оние кои останаа далеку преку границата“.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Огновите и паниката на поротниците, сведоците и глутницата остануваат далеку под мене.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)