Појде кон Татковата библиотека на нова серија турцизми кои се однесуваат на човекот (телото, роднинската терминологија), според претходниот договор, којшто според двајцата требаше да се испочитува до крајот кој полека и се ближеше, ако не дојдеше до неочекувано запирање на некои зборови со посебно значење, како што беше случајот со турцизмот фиљан.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Семејството и искреното пријателство со Татко остануваа последните пристаништа на неговата надеж.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Но, остануваше последната утеха дека излезот сепак постои, ако не во затворената тесна врата на идеологијата, тогаш сигурно ќе го покажат татковите книги.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Ми остануваа последните чекори за да ја минам границата, да се префрлам во едно друго време.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Конечниот договор беше блиску.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Зарем потрагата по вистината најчесто нѐ води по мистериозни патишта, а враќањето останува последна утеха?
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Генерации поети обземени од донкихотовски илузии да го променат светот со перото како со меч, запираат на брегот на Езерото да ја проверат последната надеж, пред измамата на некој свиок на историјата.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Останува последниот проблем, покренат во последниот момент од Арафат.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Мајка и за нив остануваше последниот столб на куќата, мотивирајќи ја така својата упорност, додека е жива, да не го затвора Татковиот дом.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)