Така стравот остануваше долго во сите луѓе што имаа кози.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Тешко се соземаше. – Рече нешто, сине, не те слушнав добро? – Патувам за Франција, Мајко! – Да одиш, сине, ако си наумил. Не останувај долго!
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Замислете, деновиве читав една статија во која се раскажува дека во ателјето на Драган Соколовски, во Козле, подолго време, навечер со џип доаѓал човек за позирање, и таму останувал долго во ноќта.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)