останува (гл.) - сѐ (прил.)

Имаше две несигурни раце, кои просто и не си ги сеќаваше на своите раменици, а здивот му остануваше сѐ повеќе празен.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Но таа си остануваше сѐ иста: навикната да ја гледа само опачината на работите, сурово одбиваше сѐ што би можело да повее радост, надеж...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Остануваше сѐ уште под неговото дрво, со исправена муцка, потсветнуваа матно и неговите очи и неговите секачи но молчеше, долепен до земјата и чиниш не дише.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)