Доколку човекот поради несовршеноста на својата природа, е повикан да го поднесува одминувањето на времето низ категориите на минатото и на иднината, тогаш тој никогаш не е во состојба да оствари цврста, реална категорија на сегашноста.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)