отвара (гл.) - врата (имн.)

И кога се распламтеа сите запалени сосови, тој виде како се отвара вратата од кулата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Со ритамот на тапанот се забрзува и ритамот на нивната игра, која сега е хистерична.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Тројцата играат околу Кртот. Се отвара вратата од клозетот.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Досадно ми беше. Тивко ја отварав вратата од купето, излегував во ходникот, гледав низ прозорецот и пак влегував во купето.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Ги навлече папучите и се шмугна во клозетот.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Неколку минути подоцна силовито се отвара вратата на спалната соба и бупнува Фјодоровата глава; неишишана, неизбричена, црвена, со разгорачени очи и со уста спремна да каса. -Каде се моите пари!!!
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Ние го гледавме и него како ја отвара вратата, ама погледнувавме и низ прозорецот. Ни срната ни бате Јоле ништо не сетија.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Се отвара врата во длабочината. Излегува Јаков, гол до појас, приватно се однесува, со едната рака се одшминкува, во другата носи текст. Пауза. Полека се упатува кон просцениумот.)
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Модел или клуч за разрешување на душевните лирски трепети бликнати од силата на инспирацијата, од поетското искуство, поетски говор кој ги отвара вратите на победоносниот чекор на вредностите.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)