отвори (гл.) - порта (имн.)

Со притаен здив чека да види дали ќе се отвори портата и кој ќе излезе од неа, а кога таа се отвора и на Градишки Пат излегуваат Васил Митрески, Недан Бозоски, Цветан Ендоски, Стеван Ѕвездакоски и заедно со нив и Максим (тој во едната рака носи долга тутурка од книга а во другата дрвено троножно столче, исто такво какво што донесе Јосиф) и кога и тие се завкачуваат пругоре по Зедница, зазорот се претвори во треска.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Некое време чекаат да се отвори портата и да ги прими внатре на Имотот, а потоа однатре, од зад портата, се слуша гласот на Васила Митрески, тој е втор доверлив Максимов човек на Имотот и дека е алипен на едната нога чувар е на сиот куќен имот Акиноски, па затоа единствен тој во овие погани времиња ги има во себе клучевите од сите имотски порти и визбите: Вие сте, господару, прашува Васил. Ние сме, вели Максим.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Притрчавме радосни и возбудени ние, децата, да ја отвориме портата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Братучедите сепак ја отворија портата и тогаш кучињата им се пуштија на месо.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Кога рекоа да ја отворат портата, кучињата однатре се вдадоа како на лиот.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Ја отворив портата позната, ги собув патиките, си отворив едно ладно, скопско, фридижирано пиво, се истегнав на фотелјата, го вклучив телевизорот, потегнав една добра, долга, рамнодушна голтка и ждригнав во моментот кога на екранот Боги запали цигара, вртејќи му го грбот на авионот кој заминуваше некаде далеку, многу далеку.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Но, онаа меѓу вас што ширум ми ги отвори портите на својот дом и ме прими во него со чисто срце, ме разбуди од дремката што ме беше обзела.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Дали тоа градот ги отвора портите на некое свое скриено детско царство, во кое, меѓу четата весели придружници, го здогледувам својот заборавен лик?.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Се качи Стојан трет и се фати за ќерамидите на калето и како мачка се спушти наземи. Со секавична брзина ја отвори портата и другите се втурнаа внатре.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
„Мирисот на она што го испушта готвењето втасува насекаде, па и до дед Павел ќе втаса“, ми рече тој додека чекавме да ни ја отвори портата.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Само што тропнавме тој слезе и ја отвори портата“, објаснува Рајна.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Го тргна лостот и ја отвори портата.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Зар еден од клучевите не ни ја отвори портата на туѓинава! – рече Мајка. – Ние, жено, си ги имаме нашите тапии, ќе ти кажам каде ги чувам.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)